Film oparty na "faktach", o kochającej się rodzinie (tradycyjnie, małżeństwo i parę dzieci, w tym przynajmniej jedno z jakimiś problemami zdrowotnymi) która przeprowadza się do nowego domu, który ukrywa mroczne sekrety, oczywiście są to duchy, otrzymujemy masę oklepanych i irytujących jump scarów, ktoś zostaje opętany, pojawia się jakiś doświadczony specjalista od zjawisk nadprzyrodzonych i na końcu mamy widowiskową sekwencję walki ze złymi mocami gdzie pojawia się masa tandetnych upiorów, wszyscy krzyczą i dom ulega zniszczeniu. Akcja gna na złamanie karku, nie ma tu mowy o stopniowym budowaniu atmosfery grozy, tylko niemalże od razu otrzymujemy oklepane sekwencje z upiorami wyskakującymi co 5 sekund. Mamy ckliwy melodramat w której rodzina zmaga się z jakimiś oklepanymi problemami (alkoholizm, rak), wszyscy są ładni i zadbani (oczywiście kobiety śpią w pełnym makijażu i zadbanymi włosami) i w tle słuchamy smutne pianinko. Długie sekwencje ekspozycyjne gdzie oczywiście bohaterowie w końcu dowiadują się co jest grane, oglądamy jakieś przybitki starych zdjęć, spooky straszne historie o tragedii która wydarzyła się w tym domu.

Udręczeni jest absolutnie najgorszym typem horrorów, bo taki który absolutnie niczym się nie wyróżnia. Dostarcza to co doskonale znamy z każdego innego horroru z motywem duchów. Nawet nie próbuje w jakikolwiek się wyróżniać - ani jeśli chodzi o dobór lokacji, oprawę audiowizualną, design, bohaterów, wątki melodramatyczne, czy przynajmniej dawkę jakiegoś humoru i samoświadomości. Wszystko jest do bólu sztampowe, przewidywalne, nudne, pozbawione jakiegokolwiek stylu. Najgorsze jest to, że wielu ludziom się to podoba. Nie obchodzi ich oryginalność, wystarczą im drące mordy tandetne duchy wyskakujące spod łózka, ckliwy, banalny melodramat i naiwnie przyjmują każdą bzdurę, bo w końcu "oparty na faktach".